අසන් මෙපුවත ලියම් කවිකර දරාගත හැකි වේද........ කියනු
දනන් සමහර මෙබිම වසනා කරයි අමතක යුදය........ දරුණු
උපන් මව්බිම දෙකඩ කරනට එදිරි රණවිරු පුතෙකි... රුහුණු
මෙවන් විරුවන් විඳින සැප ගැන ඔබ දකින දේ මෙහිම ලියනු
සටන අවසන් විය සිරිලක සැමරුවා නිදහස.............. එදා
පිහිට විය යුතුමයි සෙනේබර විරු පුතුට දිවි තෙක්...... සදා
පාදයක් නැත සෙබල පුතුගේ ගමන බොරු කකුලක් යොදා
ඔහුද ගොඩවුනි බසයකට පෙර කිහිලි කරුවක් ගෙන... බදා
බෙදා වෙන් කර ඇති අසුන් එහි ගසා දැන්වීමක්...... ඇතේ
බිඳී අත පය විරු පුතුන් සහ ගර්භනී මව් වරු.......... වෙතේ
මිනිස් වෙස් ගත් සුනඛයෙකු විය විරුට හිමි අසුනෙහි මීතේ
මුදාගත් රට මුන්ට නිදනට නුඹට හිමි ඇසුනද.........නැතේ
දෙනෙත ඇර මේ අධම මිනිසා නොරිස්සුම් බැල්මක් හෙලා
පුතුගේ අත ඇති කිහිලි කරුවද ඉල්ලුවා ඔහු හද........ තලා
බසින විට ඔබ ගමන අවසන දෙන්නෙමි ඔහු සන්...... කළා
වීරිය ගෙන ගත සිට ගෙනද ඇත රණ බිමද සිහිපත්..වෙලා
සියලු මුඛවල් ගොළු වෙලා ඇත දුටු නමුදු මේ ජඩ වැඩේ
විවර වූවා මගේ කට හඬ කෙලෙස ඉවසමු දන....ගොඩේ
සතුරු බැල්මෙන් නැගිට සිටියා සිරවෙලා සිටි සේ. මඩේ
නිහඬ සිටි අන් දනන් කටවල් අගුලු හැරියා..... වක්කඩේ
මිනිස්කම් අද පලා ගොස් ඇත මුදල් මත එය ඇත.....රැඳී
දහම් අසනා නිරන්තරයෙන් බෝ දනා අකුසලෙ..... බැඳි
ලියන්නට නම් තවත් දේ වෙති යහගුණය නැත හද...සිඳී
කියන් මිතුරනි නුඹ සිතන දේ කොතෙක් ලිව්වත් ඉඩ මදී
ආර්ය ගමගේ කිවිඳුන්ගේ නිර්මාණයකි .
No comments:
Post a Comment