අපායේ නොවැටෙන්න..

අපායේ නොවැටෙන්න

පවු කරනා දනන් නිරයෙහි .............උපදින්නේ
යම රජු ඔවුන්ගෙන් හැම තතු......... විමසන්නේ
කළ මහ පවු වලට දඬුවම් ...........ලැබ ගන්නේ
ගැලවිය හැකි මඟක් නොමැතිව... ලත වෙන්නේ...

දඬුවම් දෙන්න පෙර අසනා පැන .............වලට
දෙන පිළිතුරට සෑහීමක් නැති .................කලට
සිදුවෙයි ඉවසන්න දෙන දඬුවම් ...............වලට
පවු නොකරතොත් නොවැටේ දුගතියෙ... හෙලට....

“එක්තැන් වෙලා ගත දුබලව සිටින ...කෙනෙක්
දැකලා කිමද අත් නොහැරියෙ මෙහෙම.. පවක්“
“යම රජුනේ නොසිතුවෙමි මම එහෙම ..දෙයක්
පවු මිස හොඳක් නොම සිතුවෙමි කිසිම.. දිනක්“

“එහෙනම් කියව වයසට යන අය.......... දැකලා
තේරුම් නොගත්තේ එය කිමදැයි ........කියලා“
“සිතුවේ නැත යමක් මේවා ගැන.......... බලලා
පවු වැඩුනා දිනෙන් දින මා තර........... කරලා.“..

“කිමදෝ කියව කෙනෙකුගෙ මරණයක්. .දැක
සිතුවේ නැත්තෙ අප කවුරුත් මැරෙන...... එක“
“සිතිවිළි ගොඩ ගැසී වල්මත් වෙමින්..... නෙක
මරණය ගැන වුවද මම නොම කලෙමි... සැක.“.

“දකිමින් ළදරුවෙක් එක තැනවී........... හඬන
ඇයි නොසිතුවේ පවු නොකරන්නට .......නිතින“
“රජුනේ සිතන්නට කිසිවක් නොම......... සිතින
ඉපැදුම දුකක් බව මට නම් නොම....... දැනින“

“වරදක් නිසා දෙන රජ දඬුවමක් .............දැක
කිම බිය නොවුනෙ නුඹ ඔය පවු වලට.. නෙක“
“ඒ ගැන සිතත්නට සිතිවිළි නොලද .........එක
කිමදැයි කියා යම රජුනේ මටද ..............සැක“....

ගලවන්නට අපායෙන් කිසි මඟක්......... ..නැත
යම රජු නිහඬවිය බලමින් ඔහුගෙ............ සිත
යම පල්ලන් ඇවිත් පවුකාරයා............... වෙත
දඬුවම් පමුණුවයි ඉන් ගැලවුමක්........... නැත..

සුළු හෝ පිනක් ඇතිනම් ඉන් චුත....... වන්නේ
නැතිනම් අපායෙහි දුක් විඳිමින්.......... ඉන්නේ
එබැවින් පවට බිය ඇති සිත්.......... .සදමින්නේ
වැඩුවොත් කුශල් නැත නිරයෙහි ලත ..වෙන්නේ...

පියසේන මුණසිංහ...."සිත නිවන කවි"
....බණ දහම් ඇසුරෙනි......