ජීවිතය මිරිඟුවක්ද....
ජීවිතය හරි මිරිඟුවක්මය සොඳින් බැළුවොත් ඒ.................... දිහා
කෝ සැපත පැතු කෙමෙන් වියැකී දුකම එයි පෙරටම........... ..වහා
සේසතම නැති වෙමින් මිනිසුන් බිම වැටෙයි පැදුරත්............... ලිහා
සෝ සුසුම් මිස රෑ දවාලෙත් දකිනවද වෙනසක්.................... මහා.....
රුවද තනතුරු තිබෙන විටකදි පිළිගනී අහසට.................. .උසින්
ධනය නිළතල නිසා හැම විට සිතනු ඇත වැදගත් ...............ලෙසින්
කල් ගොසින් දුක් සුළං රැල්ලක් පැමිණියොත් සිවු දිග......... .දෙසින්
වල් වැදී ගොස් අතීතයෙ තතු හණ ගසයි නිකමෙකු............ වෙසින්.....
කොතෙක් යහපත කලත් ඉන් පසු නොමැත හොඳ නම කිසි... ලෙසේ
දමා ඔහු මඟ හැරී බලමින් ඇදෙයි වෙනෙකෙකු පසු............. පසේ
එහෙත් පැගෙන දුගී මිනිසා දනී හැම සිත්වල...................... රසේ
මිනිස් මහිමය සැබැ ගුණ දම් ඉවත්වී යාවිද...................... මෙසේ......
ගිලන්වි අසරණව සිටියත් ලැබෙන පිලිසරණක්..................කොහී
පිනන්නට නෙත, සුරාවට,කත වෙතට මසුරන් වැහි................. වහී
එහෙව් ලෝකයෙ ගමන මෙහෙමයි කපන්නට බැරි ලෙස...... ...දෙහී
එහෙත් අසරණ දනන් හැමදා විඳියි තම දුක පැහි................. ..පැහී....
රත්තරන් මගෙ සුදා කිව් බස ගිලිහෙමින් නොසිතුව........... ..ලෙසේ
නැත්තෙනම් වහ බීල මැරියන් කියන බස අදහනු............... .කෙසේ
ඇස් වලින් උණු කඳුළු ගිලිහෙනු දැනෙන විට රිදෙනා............. හිසේ
මක් කරන්නද මෙයයි ලද දෙය සිටිනු මැන ඉවසා.............. තොසේ....
පියසේන මුණසිංහ කිවිඳුන් 17/10/2012 දින ඔහුගේ මුහුණුපොත් පිටුවට යොමුකළ කවි පෙලකි.. නිර්මාණයේ අයිතිය ඔහු සතුය. මතු සංරක්ෂණය උදෙසා උපුටාගෙන පල කරනලදී..
No comments:
Post a Comment