ගඳ සුවඳ "(පාළොස් වෙළුම )
උදරය කිඳා බැස්සා ඇගෙ පිහි පහර
මැරිලා වැටුණි ඌ විහිදා ලේ දහර
පුතු ඇහැරිලා කෑ ගැසුවා නෑ නතර
සීනුව දොරේ නද දුන්නා මේ අතර
නිල්මිණි ඇඳුම සකසාගෙන දොර ඇරියා
සේකර සිඟන්නෙකු සේ දොරකඩ සිටියා
කෝ කිය කියා අසමින් මගෙ කිරිකැටියා
දෙනෙතේ කඳුළු බිඳු අත්ලෙන් පිසහැරියා
ඇතුළට ආය "ගේ දෙව් විමනක් බඳුය
නිල්මිණි ලස්සනයි දෙව්දුව සේ සුදුය"
ඔහු පැවසුවේ තරහෙන් නොව හඬ මුදුය
කුණු ඇද්දාට සිතුවිලි හරි පිරිසිදුය
නිල්මිණි පුතු දෙමින් ඔහුහට ගන්න වඩා
ඔහුගේ උරය මත වැටුණා හිසද කඩා
දෙනුමැන සමා මා තව තව නොකර විඩා
කීවා එතැන් සිට වුන දේ වැටී හඬා
සේකර සිහිය එළවා උල් පිහිය ගෙන
දරුවා යළිදු නිල්මිණි ගේ අතට දින
පුතෙකුට මව්සෙනේ මිස නැත දෙයක් වෙන
වත්‍තට ගිහින් එහි සතුටින් සිටිනු මැන
වත්තේ එවුන් කවදාවත් කුහක නැත
කන්නට උනත් දෙයි ගේදොර ඉදෙන බත
අපි කළ පව් පිනෙන් යළි මුණගැසෙනු ඇත
සේකර කීය සිඹිමින් නිල්මිණිගෙ වත
ලේ තැවරුණු පිහිය බෑගයෙ දමාගෙනා
සේකර ගිහින් පොලිසිය වෙත බාරවුණා
නිල්මිණි ඇවිත් වත්තේ යළි නතර වුනා
මිනිසෙකු සතුවු මනුසත් බව ඔප්පු වුනා
හිරගෙට නියමවිය නඩුවෙන් සැමියාව
වත්තේ උන් බලයි දහවල ළමයාව
අතහැර දමා කුණු ගැන අප්පිරියාව
ඇය දැන් කරයි සේකරගේ රැකියාව
..................................................නිමි
ඇරඹුම සේ අදත් සරසවි පා නමැද
මා හා සිටිය ඔබවද සිහිකර නිබඳ
දිරිදුන් සැමදෙනා හිරකරගෙන ලමැද
අවසන් කරමි මම පදබැඳි ගඳ සුවඳ
.................................................ශාරා
No comments:
Post a Comment